Het net sluit zich steeds meer. De 37e persconferentie op 12 november maakte het wederom duidelijk. Mensen die geen QR-code willen worden steeds meer buitengesloten als ze zich niet willen laten inenten tegen corona. De coronapas laat zien dat je met het systeem mee doet en dat wordt beloond. Corona is het voorgerecht, het traceersysteem QR-code het hoofdgerecht. Alles en iedereen zijn te volgen, maar niet zonder gevaar denk ik. Acht vragen aan mezelf.

Waarom wil ik geen QR-code?

Omdat ik geloof dat er een stapje voor stapje een overkoepelend systeem opgezet wordt waarmee iedereen te traceren is. Nu is het al zo dat je telefoon weet waar je allemaal bent geweest, computers alle bezochte websites opslaan en doorgeven aan de zoekgigant en dat algoritmes bepalen wat er interessant voor je is. Maar dit systeem gaat verder en wordt mondialer, krachtiger en heersender. En als het systeem hapert, kun je niets meer, net als een pin-storing. Lang leve het contant geld, maar dat is ook niet meer geldig.

Wat gebeurt er dan verder?

Ik geloof dat het systeem, met of zonder QR-code of iets vergelijkbaars (gezichtsherkenning of chip) gaat bepalen wat goed voor mij is. Het is heel erg handig, totdat je buitengesloten gaat worden om de een of andere reden. En ik denk dat de volgelingen van Jezus als minderheidsgroep buitengesloten gaan worden omdat we vinden dat 1 man bij 1 vrouw hoort en dat het huwelijk een verbond is voor het leven. Ds. Visser noemt het: “Dat je op een gegeven moment uitgeplugt wordt.” en dan kan je niet meer kopen of verkopen.

Hoe kijk je tegen de ontwikkelingen aan?

Van nature ben ik een optimist, maar met alle relatief snelle ontwikkelingen ben ik wel pessimistischer geworden. Mijn vertrouwen in de landelijke overheid is gedaald. Ik heb nog nooit gedemonstreerd, maar ik heb wel de neiging ertoe. Het lijkt alsof weinigen het gevaar in het systeem zien en denkt dat het zo’n vaart niet zal lopen. Iedereen wil zijn of haar leven door laten gaan zoals die dat gewend was. Men gaat voor ‘zekerheid’ en ‘veiligheid’ en slikt de QR-code, terwijl dat juistb niet de veiligheid garandeert. ‘Als ik maar naar het buitenland kan gaan.’ ‘Als ik maar uit eten kan gaan.’ ‘Als ik maar naar een bioscoop kan gaan.’ En natuurlijk wil ik m’n baan behouden, ook al ben ik ambtenaar en wordt een QR-code verplicht.

Hoe is het volgend jaar?

Dat weet ik echt niet, maar de afgelopen jaren laten zien dat de wetgeving en een nieuw systeem snel blijvende verandering brengt. Ik denk dat je zonder QR-code nog maar weinig komt en dat je dan nagenoeg alleen nog maar met QR kan betalen. Ik geloof ook dat er een ondergronds circuit kan ontstaan voor de ‘hardnekkige QR-lozen’ en dat die eenvoudige dingen wederom gaan ontdekken waar je geen QR voor nodig hebt. Ik geloof dat een ‘harde kern’ christenen behoren tot de QR-lozen.

Wordt de QR verplicht?

Dat denk ik wel ja. Eerst word je buitengesloten totdat je niets meer kan, net als een net wat sluit. Het is ‘nog’ vrijwillig, maar hoe vrijwillig is het als je niets meer kan doen. Dan ben je verplicht om een QR-code te nemen anders kan je niets meer. Nu praten we over de QR-code, maar het kan ook een ander iets zijn, waarbij je verplicht aangesloten moet zijn om ergens heen te kunnen gaan of je boodschappen te kunnen kopen.

Hoe voelt het om buitengesloten te worden als QR-loze?

Je voelt je een wappie, een tweederangsburger, een melaatse, terwijl ik kerngezond ben en me happy voel. Ik mag niet meer volleyballen of m’n kind naar het korfbal brengen. Ik mag niet meer naar een restaurant, eerst nog wel buiten, maar nu helemaal niet meer. Het voelt alsof de buitensluiting van de Tweede Wereldoorlog van bepaalde groepen zich op een soortgelijke manier zich herhaalt. Hoewel we nu een ‘keuze’ hebben. Toen en nu keken heel veel mensen de andere kant op en dachten met name aan hun eigen ‘veiligheid’. Op veel plekken voel ik me als QR-loze verboden.

Denk je dat het overgaat?

Nee dat denk ik niet. Ik denk dat we mee moeten gaan in het systeem en dat het een eindtijdtafereel is. Ik denk dat we aan het begin in het systeem ‘gelukkig’ kunnen leven als het niet moeilijk gemaakt wordt. Totdat we voor de keus zullen staan dat het echt volgen van Jezus bepaalde nare consequenties heeft.

Waarom schrijf je dit?

Mijn vrouw vraagt het zich ook af, omdat het niet zonder risico is. Ze wil zelfs liever niet het geplaatst wordt omdat het tegen je gebruikt kan worden of omdat dit verdeeldheid zaait. Ik schrijf om mijn gedachten van de laatste maanden eens te ordenen en mijn hoofd leger te maken. Ik schrijf ook om te delen. Ik schrijf om te kijken hoe ik volgend jaar tegen mijn eigen woorden aankijk en kan zien wat er werkelijkheid is geworden en wat niet. Ik schrijf ook voor jou als lezer om te waarschuwen en misschien je ogen een beetje te openen.

NB: Dit stuk schrijf ik op persoonlijke titel en is een impressie hoe ik me op dit moment voel. Niets is veranderlijker dan de mens.
Foto: Chanwit Whanset – Pixabay

Reageren