Bij toeval stuitte ik op de documentaire /film van Geertjan Lassche, die de bergbeklimmer Wilco van Rooijen en zijn team volgt bij de beklimming van de Cho Oyu (8201m). Je weet wel… Het is een berg die naast de Mount Everest ligt en waar in 2014 14 sherpa’s (berggidsen) omkwamen. Onderzoeksjournalist en documentairemaker Geertjan Lassche (van onder andere Break Free) volgt de Nederlandse expeditie op de voet, ging mee omhoog en vroeg zich af wat de ‘hemelbestormers’ ten diepste drijft, of je meedogenloos moet zijn om de top te halen en of bergklimmers echt zo ongenaakbaar zijn als ze zich voordoen. En dat is em aardig gelukt.
Voor mij geeft het programma een inkijkje in de wereld van de bergsport. Dat een team opgebouwd is uit individuen, en iedereen wil zelf de top bereiken. Volgens mij is het toppie-tikken een soort virus, waartegen geen vaccin beschikbaar is. In de documentaire komt ook het dilemma van deelnemers versus de teamleider naar boven. Er komen behoorlijk wat emoties los tijdens de expeditie door dierbaren die overleden zijn. Hoe maak je een keuze, hoe ver ga je daarin? Hoe groot is je ego? De titel vind ik een mooie en toepasbare woordspeling.
In theorie is de Cho Oyu beter te doen dan de Everest. Maar de praktijk leert al snel anders voor de Nederlandse hemelbestormers. Universele dilemma’s in en over de bergsport krijgen een gezicht naarmate de top dichterbij komt. Dan, na zes weken, keert ook deze berg zich tegen de klimmers.
Bekijk de documentaire van 90 minuten op NPO.
