We zijn in de transferzone. Tussen Shkoder en Nunspeet hebben we nog een ingepland tandartsbezoekje in de hoofdstad. Terwijl zoonlief in de tandartsstoel ligt kan ik even bloggen over de afgelopen periode. De afgelopen dagen voelen als een (emotionele) rollercoaster.
Het is soms onwerkelijk om Albanie, het volk, klimaat, vrienden en ons huis achter te laten. Aan de andere kant is het bewuste afscheidsgebeuren ook mooi en waardevol. Doordat je de tijd neemt om afscheid te nemen, helpt dat voor het verwerken van het ‘Albanie hoofdstuk’. Soms met, soms zonder tranen, maar in de afgelopen jaren hebben we heel wat opgebouwd. Nu is het moment dat wegen uit elkaar gaan. Hoewel we weten dat God overal is, is het toch moeilijk om ‘mirupafshim’ (tot ziens) tegen de achterblijvers te zeggen.
Veel te doen
De afgelopen dagen hebben we ook organisatorisch veel gedaan. Het huis op orde gemaakt, schoongemaakt, kinderen ondergebracht bij vriendjes, laatste was, inpakken koffers, orthodantist check, mensen gedag zeggen, spullen weggebracht enz. Gisteren heb ik nog onze gordijnen en horren bij twee gezinnen opgehangen tot laat in de nacht. Dat was op zich nog wel een verhaaltje…
To finish in style
Want toen ik om 21:30 aankwam bij het de 12m2-kamer waar het gezinnetje woont, waren alle deuren open, de tv en het licht aan maar in de kamer was niemand aanwezig. De gordijnsystemen en het gereedschap heb ik uit de auto gehaald en ging alleen aan de slag. Toen de voetbalwedstrijd met Argentinië was afgelopen kwam de man des huizes binnen en ontdekte mij. We begroeten elkaar hartelijk en samen maakten we de klus af. Het was nog best lastig om passende gaatjes te boren in de zachte muren rond 22:00 uur. En zo ‘finishte ik in style’. Om 22:30 nam ik afscheid van het gezin wat we de afgelopen jaren konden ondersteunen. Hun kamer is mooi opgeknapt en ik hoop en bid dat ze naast de materiële ondersteuning ook geestelijke voeding mogen krijgen.
Gisteravond hebben we nog ons laatste rondje gewandeld door de buurt en het voelde onwerkelijk. De nacht was brak op een krakend luchtbed en het vroege daglicht. Wetend dat er nog een lange dag voor de boeg licht, zullen we wel allemaal brak aankomen in Nederland.
Tandarts en auto
Zelf zal ik nog twee gaatjes laten vullen bij de tandarts en daarna nog een laatste lunch met elkaar. Op het vliegveld verwisselt de autosleutel van eigenaar. Dag auto, bedankt voor de 50.000 kilometer die je ons veilig vervoerde in het Albanese hectische verkeer.
