Afgelopen week was de Albanese feestdag, de dag van de lente. Hoewel de winter nog wat stuiptrekkingen heeft, besloten we om deze feestdag naar de hoofdstad Tirana te gaan. Samen met onze Nederlandse zendingsvrienden zouden we de lente inluiden.
Zo gezegd, zo gedaan. Omdat het twee uur rijden naar de hoofdstad is, was het handig om ook een nachtje te logeren. Onze jongste vierjarige zoon wilde heel erg graag diertjes kopen bij Jumbo, een grote xenos-achtige winkel. Hij was heel erg blij met zijn gekochte savanne-diertjes en heeft inmiddels wat afgespeeld. Hun en onze kinderen vermaakten zich met elkaar. Leuk om te zien.
1000 hoogtemeters fietsen
De volgende dag zouden we de berg de ‘Dajti’ beklimmen met de fiets. Een klim van ruim 1000 hoogtemeters. Vroeg opgestaan zag ik behoorlijk af om de berg te beklimmen en 22 kilometer te fietsen omhoog. Het uitzicht was magnifiek, we konden Durres en de kaap van Rhoon zien. Naar beneden ging lekker snel, maar onderweg reed m’n fietsmaat z’n voorbank lek. Alleen volbracht ik de 44 kilometer lange fietstocht en bek-af kwam ik thuis.
modder picknick
Thuis hadden de vrouwen niet stilgezeten en een lekkere salade voor de picknick klaargemaakt. Ik kon gelijk achter het stuur kruipen en naar de heuvels rijden waar we zouden picknicken. Toen de weg te offroad werd, parkeerde ik mijn auto. Hun 4×4 nam de jongste kinderen en picknick spullen mee. Maar nog geen 100 meter verder, lag er op de top van de heuvel een dikke plas en kwam hun robuuste 4×4 vast te zitten in de modder…
Uit de modderdrek
Het weer was inmiddels veranderd; de zonnestralen waren verruild voor een druilige regen. Stenen onder de wielen hielpen weinig, planken hadden we niet en de 2000 kilo wegende Pajero kwam alleen maar vaster te zitten. Mijn asfalt-auto kon niet helpen, dus wachtten we op een kleine Mercedes vrachtwagen. Na ruim een uur hadden we nog geen hap op van de heerlijke lunch, maar kwam het vrachtwagentje opdagen. Met een staalkabel was het snel gepiept en konden we de modder achter ons laten.
Weer thuis douchten we ons en genoten we van de lente-salade. Weer een avontuur rijker op de ‘dag van de lente’, vertrokken we aan het einde van de dag naar huis.