We hadden hem er goed op voorbereid: als we weer in Albanië zijn, ga je naar de kopesht; De Albanese kleuterschool waar je vanaf drie jaar naar toe kan gaan. Hij en wij vonden het best spannend…
Vorige week ben ik, Francien, samen met een Albanese vriendin naar deze enorm grote school gegaan. Kinderen van drie tot achttien jaar gaan naar deze katholieke school. Tussen de grote klaslokalen, is een aparte hoek met drie lokalen waarin de kleintjes zitten. De gang is mooi en leuk versierd om de kinderen zich welkom te laten voelen. Mooie kastjes waar de kinderen hun jasje en tasje in kunnen hangen. Een ruimte met verschillende kleine stapelbedden die er modern en nieuw uit zien. Dit is voor de kinderen die de hele dag komen, zij slapen ’s middags een poosje.
Afgelopen maandag namen we Silas ook mee naar binnen. Hij was erg nieuwsgierig en liep trots rond met zijn knalrode M&M rugzakje. Hij was er klaar voor en had er zin in. In de klas was het een drukte vanjewelste. Een aantal jongetjes verveelde zich duidelijk en duwden elkaar als tijdverdrijf. Silas stond erbij en keek ernaar. De juf ontfermde zich over hem en hij vond het goed. We lieten hem in de klas achter om wat administratieve zaken te regelen. De juf heeft ons telefoonnummer voor het geval dat… Maar het ging prima. Na anderhalf uur haalde ik hem op. Het is hier gebruikelijk om de kinderen te laten wennen in opbouw van tijd.
Natuurlijk vroegen we hem hoe het was. We verwachtten niet echt een antwoord, omdat zijn broers altijd antwoorden met: “Goed”. Maar hij vertelde dat het leuk was en dat ze gingen dansen (hij natuurlijk niet als stijve Hollander :-)). Hij wilde wel weer gaan! Dus ook dinsdag. Toen bleef hij een uurtje langer en vond het wederom leuk! Op woensdag gaf hij aan dat hij net zo lang wilde blijven als de andere kinderen, dus tot 13.00 uur. Prima! Tot ik om elf uur gebeld werd door de juf: Silas was aan het huilen.
Snel de kinderen aan het zelfstandig werken gezet en op de fiets gestapt om Silas op te halen. Hij was behoorlijk overstuur. Het bleek dat hij graag op de gang wilde spelen, maar dat mocht niet van de juf. Ze riep hem terug met harde stem, waar hij van schrok en begon te huilen. Ze nam hem op schoot om hem te troosten, maar hij snapte haar niet. Daarom belde de juf maar snel naar zijn mama…
Vandaag was de kleuterschool ochtend leuk en we denken dat vrijdag ook wel zal lukken. We hopen dat hij snel de taal beheerst, zodat hij de juf en de kinderen beter kan begrijpen en zich zo meer thuis kan voelen in de klas.