Het huis was schoon, de vloer was gedweild, het speelgoed opgeruimd, buiten geveegd en extra stoelen geregeld. We waren klaar voor de cocktail party die we voor onze acht Albanese buren hadden georganiseerd. Het liep echter allemaal anders dan gepland…
We hadden een Albanese uitnodiging gemaakt, vertaald met behulp van onze taalleraar en aan onze buren uitgedeeld in de week voorafgaand. Op de uitnodiging stond dat het een feestje was om met hen kennis te maken met ons en duurde van 15:30 – 17:30.
Onze taalleraar was bereid om erbij te zijn en te vertalen. Erg fijn. Hij dacht dat hij te laat was, maar arriveerde als eerste. Zijn drie kinderen en de onze speelden fijn samen. Lange tijd dachten we dat er niemand zou komen, maar om 16:00 uur kwam de achterbuurvrouw en om 16:30 kwam er nog een buurman bij.
Toen de buurvrouw rond 17:00 uur wegging dachten we dat we zouden afronden, maar toen drupten er in het uur erna nog drie verschillende buren binnen. De tijd verstreek en pas toen het donker was, vertrokken rond 19:30 onze buurtgenoten.
Niet alle blokjes Hollandse kaas, stukjes stroopwafel en speculaas, hartige hapjes en appelflapjes waren opgeraakt, dus die beschouwden we maar als diner. De kinderen kregen ter aanvulling nog een cracker als toetje om het avondeten te vullen.
Een buurman wist veel van de zendelingengeschiedenis hier en hoe zijn familie de zendelingen had geholpen. Een jongere buurman wordt over twee maanden vader. Twee buren hadden beide een kind in Amerika wonen. Sommige gesprekjes konden we aardig volgen andere weer niet. Toen we vroegen of ze ons huis wilden zien, gingen ze niet in, terwijl het spik en span was. Aan het einde kregen de bezoekers nog een papieren baksteen mee ter recycling-inspiratie.
We zijn benieuwd hoe de relatie met de buren zich ontwikkelt. Maar we hebben één ding geleerd van dit event: ‘wees flexibel’.
