We lezen vak voor het slapen gaan voor uit een boek voor de jongens. We zijn beland in een bekend verfilmd boek met heel veel fantasie. Geniet mee van dit subverhaaltje met hoog fantasiegehalte, onderdeel van het grote verhaal. 

pipi-langkous‘Helpen zulke pilletjes?’ vroeg Anneke twijfelend. ‘Helpen die nu echt?’ ‘Nou en of!’ verzekerde Pippi Langkous, ‘maar je moet ze in het donker opeten en dan zeggen: Lief klein pilletje peperneut, Ik wil nimmer worden greut.’ ‘Je bedoelt zeker groot’ zei Tommy. Als ik greut zeg, bedoel ik ook greut,’ zei Pippi. ‘Dat is nu juist de truck, snap je? De meeste zeggen groot en dat is het ergste wat je kunt overkomen, want dan ga je hard groeien…’

‘Er was eens een jongen die ook die pillen at. Hij zei groot in plaats van greut en hij begon te groeien dat je er kippenschrik van kreeg. Een paar meter per dag. Het was treurig natuurlijk, maar het was ook makkelijk zo lang hij de appels als een giraf uit de bomen kon eten. Maar algauw ging dat niet meer. Hij was te lang. Als er dames op bezoek kwamen en hem goedendag wilden zeggen en ze moesten zeggen: ‘o wat ben je groot en flink geworden.’ Dan moesten ze dat in een hoorn schreeuwen, anders kon hij het niet verstaan.’

‘Op het laatst zag je niets meer van hem, dan zijn lange magere benen. Die als twee vlaggenstokken in de wolken verdwenen. Ze hebben nooit meer iets van hem gehoord. O, ja toch een keer, dat was toen hij aan de zon ging likken en hij een brandblaar op zijn tong kreeg. Toen brulde hij zo verschrikkelijk dat de bloemen beneden op de aarde er van verwelkten. Maar dat was ook het laatste levensteken van hem. Al zullen zijn benen nog wel ergens in Rio rondwandelen en het verkeer in gevaar brengen, denk ik.’

Pippi Langkous | Astrid Lindgren | Isbn 9021611637

Reageren