Nee, ik heb het niet over onze vier bloedjes van kids. De monstertjes zijn plaagdieren die ons huis onveilig maken. Voor de Latijnachtige kenners; het zijn de Centruroides suffusus, Anobium punctatum, Lepisma saccharina en de Scutigera coleoptrata!
Te beginnen bij de schorpioen (Centruroides suffusus), die vonden we onder de trap, zo’n drie centimeter lang en een beetje versuft. Het venijn zit em in zijn staart en we hebben ‘em in de insectenbox laten verhongeren. Ze kruipen vaak op leuke plekjes zoals in je schoen. Gelukkig komen deze beestjes niet veel voor in de stad (denken en hopen we).
Zilvervisjes (Lepisma saccharina) kenden we al te goed vanuit de Nunspeet tijd. Daar hebben we zoveel mogelijk korte metten mee gemaakt toen de zolder leeg was. Hier zijn we er al twee tegengekomen, die waarschijnlijk zijn meeverhuisd. Ze doen geen kwaad, alleen eten ze papier op.
De natuurlijke vijand van de zilvervisjes hebben we ook in huis, de spinduizendpoot alias Scutigera coleoptrata. Dit ongedierte zat laatst boven het bed-hoofdeinde van Fran(ien. Hoewel ze ongevaarlijk zijn, kunnen ze bij aanraking wel steken, het voelt als een bijensteek.
Recent hoorde we in de twee deuren getik. Na wat googlen kwamen we erachter dat de Anobium punctatum wel 20.000 verschillende varianten kent. De houtworm, want daar hebben we het over, zit in twee deuren boven. Na wat gesprekken met Albanezen bleek dat zij dit niet als een probleem zien en meer als een huisdier beschouwen. Wij denken er anders over en zijn een beetje bang voor onze eikenhouten meubels. We gaan met de huisbaas eens overleggen wat de mogelijkheden zijn om dit diertje uit te roeien.
