In Nunspeet had ik mijn wekelijkse sportvitaminen door lekker te volleyballen met anderen. Ik mis het wel een beetje en wil hier graag ook regelmatig volleyballen.
Een tijdje geleden opperde ik tegen een Albanese collega (gevangenispastor) dat ik graag volleybal wilde spelen en zei gekscherend dat het wel gaaf zou zijn om dat in de gevangenis te doen. Hij vond het eigenlijk wel een een leuk idee en heeft er werk van gemaakt, zodat we vandaag in een Albanese bajes volleybalden.
Het duurde even voordat we echt samen konden volleyballen. Het bleek dat we toch een paspoort moesten meenemen, (en de meeste hadden dat niet bij zich) Van buiten de gevangenis naar het sportveld in de gevangenis duurde ook een half uur. Niet dat het zo groot is, maar het moet wel allemaal kloppen en niet elke bewaker heeft een sleutel van de deur. Toen we bij de ‘sportkooien’ waren wilden we eindelijk gaan beginnen, bleek dat de bal lek was…. (niet gek met al dat prikkeldraad).
Gelukkig had ik een extra volleybal in mijn auto gedaan, maar dan moest het weer helemaal buiten de gevangenis worden opgehaald. Toen we eindelijk speelden was het 14 graden, de zon brandde (ik ben verbrand) en we hadden veel plezier. De gevangenis pastor kon nieuwe contacten maken en gedetineerden uitnodigen voor de Bijbelstudie/Alfa cursus die hij wekelijks houd in de gevangenis.
Al met al een bijzonder mooie ervaring. Ik vond het erg leuk om te doen en is voor herhaling vatbaar.
