Vorige week hebben we een bericht gepost over een 12-jarig Albanees meisje dat bevallen was van een dochtertje. Veel mensen vragen ons hoe de situatie er nu voor staat. Hierbij een update over een ingewikkelde situatie.
Een zorgteam, bestaande uit mensen van de Kenedi Foundation, maatschappelijk werk en psychologen, kijken naar het 12-jarige meisje (we noemen haar voor het gemak maar even Simone). Waar heeft zij het meeste baat bij? We zijn blij dat wij niet hoeven te beslissen, want er komt heel veel bij kijken; politiek en traditioneel gezien. Als Simone terug zou gaan naar het dorp waar ze vandaan komt, wordt haar baby niet geaccepteerd en is zij niet huwbaar meer. Tevens is het ook een schande voor de familie. Haar alleen terug laten gaan is erg moeilijk, er is inmiddels al een band opgebouwd tussen ‘moeder’ en kind. De baby zou naar een weeshuis kunnen, maar dan kan moeder eens per week haar kind bezoeken. Bij ons kunnen ze ook terecht, maar die optie is niet optimaal, omdat we de taal nog niet beheersen. Voor de baby is dat geen probleem, maar wel voor Simone. Zij heeft twee trauma’s; de verkrachting en de bevalling, waar ze professionele hulp bij nodig heeft.
Begin deze week kwam er een andere optie: een vrouw op leeftijd zonder werk en zonder kinderen wil de zorg misschien wel op zich nemen. Ze heeft alle tijd voor de meisjes. Alleen… pleegzorg (want daar praat je dan over) is in Albanië nog niet bij wet geregeld. Er zijn plannen om het op te gaan starten, maar voordat al die plannen zijn doorgevoerd, zijn we een paar jaar verder. Een andere optie is dat beide meisjes naar het ‘meisjes-huis’ van de organisatie gaan. Ook dan is de baby een probleem, want de ondergrens qua leeftijd is 8 jaar en past ze binnen de bestaande groepsstructuur?
Ja:ro is vandaag mee geweest naar het dorp waar Simone vandaan komt en was bij het gesprek met haar ouders. Het waren aardige mensen die het beste met hun dochter voor hebben, maar ook met hun handen in het haar zitten. Ze schamen zich en vinden het lastig om de problemen te erkennen.
In deze complexe situatie zijn vele oplossingen bekeken en ontoereikend bevonden. God moet een wonder doen, want menselijke oplossingen schieten te kort. Hoewel er al veel gebeden wordt is gebed het enige wat je kan doen. Bidden jullie mee:
1) om Gods stem en leiding te verstaan, zodat het zorgteam de beste keuze zal maken
2) voor het verwerken van haar trauma’s (verkrachting, bevalling en de afwijzingen die zeker zullen komen).
