Vandaag stond de aankomst van een hulptransport uit Nederland op het programma. Het liep allemaal anders dan gepland…
Collega-zendeling en vriend Johan verwachtte vandaag een hulptransport van stichting Hoop voor Albanie in zijn woonplaats Erseke, een uur rijden vanaf Korca. Rond 10:30 werd ik gebeld door hem, met de vraag of hij met mij naar de vrachtwagen wilde rijden bij de Griekse grens. De vrachtwagen had namelijk een probleem, maar daar bleef het niet bij…
1) De weg van Kastoria (Griekenland) naar de Albanese grens was geblokkeerd voor vrachtverkeer. Waarschijnlijk doordat een rivier een deel van de weg had weggeslagen en ten behoud van de weg er geen vrachtverkeer overheen mocht rijden. Geadviseerd werd om een omweg te nemen via Florina. Een omweg van zo’n 3 uur (180 kilometer).
2) Johan was bezig om zijn Nederlands kentekenplaten te vervangen door Albanese. Daardoor kon zijn auto de grens niet over…
3) Johan had een Albanese jongen bij zich die ook niet de grens over kon, omdat hij geen paspoort heeft. Ik werd ingevlogen zodat we met mijn auto wel de grens over konden steken en de vrachtwagen tegemoet konden rijden.
4 – 11:00) inmiddels was de vrachtwagen vast komen te zitten op een bergpas vlak bij een skigebied. Daarna nog een keer en bij de derde keer bleven ze op ons wachten.
13:00 Ik reed weg naar de grens om te helpen en Francien deed een gebedsoproep via Facebook.
5 – 13:30) Bij de grens was het druk, en de wachtrij was erg lang, maar omdat wij Europeanen zijn konden wij via een voorpiepen bij de Griekse grens. Das mooi handig dachten we, maar toen gingen opeens op onverklaarbare reden de slagbomen allemaal dicht en konden we wachten. Ondertussen waren ze druk met een speurhond op zoek naar verboden middelden. Na een half uurtje konden we gelukkig verder rijden richting de vrachtwagen.
6 – 14:15) In Griekenland gingen we van 800 meter naar 1550 meter. Onderweg begonnen op mijn dashbord ineens allerlei lampjes te branden en ging de auto nog maar 5 kilometer per uur. Dat kan er ook nog wel bij… Nadat we even de stress van ons hadden afgeplast en een gebed hadden gedaan, startten we de auto, kreeg de auto weer vermogen, maar bleef er nog wel een oranje lampje branden. We konden verder…
7 – 15:00) Bij de vrachtwagen aangekomen (net 500 meter over het hoogste punt) hebben we eerst het verhaal van chauffeurs Kees en Albert aangehoord en zouden wij hulp gaan zoeken. Sneeuwschuivers passeerden, maar wilden niet helpen (en mogen geen vrachtwagens trekken). De politie hielp evenmin, en het bleef maar sneeuwen. Maar Johan gaf zich niet zomaar gewonnen…
8) De aanhouder wint. Terwijl Johan vrienden werd met de politie en het sneeuwschuifteam, mocht hij plaats nemen in de politieauto. Ze wilden wel wat telefoontjes doen op zoek naar een grote vrachtwagen die de andere dan kon trekken, maar vele telefoontjes later, hadden veel mensen al weekend of was de beoogde vrachtwagen stuk.
Ondertussen was ik een Albanese auto die uit de bocht was gegleden, aan het helpen. Zijn neus was gestrand in de sneeuw en ik bood mijn hulp aan bij het uitgraven. Voordat ik vertrok had ik namelijk een schep en een sneeuwschuiver in de auto gestopt. Zo kon ik toch nog even ‘engelen’, en hen helpen bevrijden, maar we kwamen voor de vrachtwagen..
9) Terug naar de vrachtwagen. Opeens stopte de sneeuwschuiver naast de vrachtwagen en waren ze bereid toch te helpen. Scheppen vol met sneeuw werden voor de vrachtwagen weggehaald en pekel werd uit de strooiwagen geschept. De baan voor de vrachtwagen was inmiddels behoorlijk geveegd en enigszins begaanbaar. Met een sneeuwketting om, de andere was al geknapt, met gebeden uit Nederland en van ons werd er nog een laatste poging gedaan om de vrachtwagen los te krijgen.
En dat lukte. Nu de gang erin houden en de top, 500 meter verderop, zien te bereiken. Dat lukte ook, de andere sneeuwketting sneuvelde ook, maar de vrachtwagen stond veilig. Snel nog even een koffie gedaan in het skirestaurant en geproost op een goede afloop.
We hopen dat de vrachtwagen morgen naar beneden kan en niet helemaal is ingesneeuwd. Dat de grenscontrole niet moeilijk doet en dat het lossen goed mag gaan. Want uitdaging nummer 10 is dat de vracht morgen overgeheveld moet worden in een andere truck, omdat er nog een terugvracht wacht in Italië…