Vandaag was weer een bijzondere dag. Vanochtend stond ik vroeg bij de garage en legde het verhaal van de kapotte Toyota uit. Het antwoord was: ‘We zullen ons best doen’. Hoewel het alle kanten op kan gaan, was ik blij dat ik niet onder de motorkap hoef te wroeten, want van auto’s weet ik net zoveel als een kameel van ijshockey. (of zoiets…)
Ondertussen hadden we een dag ‘vrij’ om allerlei klusjes te doen, onder andere het verlengen van de ANWB-lidmaatschap met Europa dekking. ’s Ochtends vonden wij een hemels envelopje op de deurmatm et daarop: Algemeen Noodfonds Werkers van Boven, met daarin een groot bedrag. Een hemelse ANWB pechhulp… Erg bijzonder, we werden er stil van.
Rond 14:00 uur werd ik gebeld dat de auto klaar was. Ze hadden de brandstofkleppen schoongemaakt, maar niets ernstigs gevonden. Ze startten de motor en die draaide weer. Voortaan moet ik wel A-kwaliteit brandstof tanken, en niet de B of C kwaliteit, omdat onze Toyota motor daar gevoelig voor is. Van het envelopje met inhoud hielden we nog wat over, waar we nog een tankje diesel van kunnen betalen.
De hele dag riepen mijn schoonouders (en Francien) dat we niet alles mee konden nemen in de auto, maar bij het inpakken ’s avonds past alles er precies in. Heerlijk om te doen, omdat ik inpakken leuk vind, maar ook omdat we zo naar het moment hebben uitgekeken.
Enfin, morgen is de uitzwaaidag. We rijden rond 9:00 uur weg bij mijn schoonouders uit Nunspeet. Hopelijk start de motor dan 😉
