Vandaag, 7:10 we worden gewekt doordat de jongens ook wakker zijn en zich gaan aankleden. Terwijl we ons nog even omdraaien en langzaam wakker worden gaat de deurbel. Wat? De deurbel? Welke idioot persoon belt er NU al zo vroeg aan?! We zijn allebei nog in de pyjama; totaal niet representaties of iemand te woord te staan aan de deur. Zoals het wel vaker betaamd mag dan de man des huizes in actie komen, omdat de vrouw des huizes zich nog wat te ongemakkelijk voelt…
Ik trek snel mijn ochtendjas aan en stommel naar beneden. Het tochtgordijn trek ik open, knip eraf, maar zie nog niemand staan. Ik doe de deur open en er staat ook niemand, belletje geleld?! Nee toch ook niet, want bij de deur staat een plastic tasje met een papieren zakje. Daarop staat de tekst ‘voor Francien, van je engel’.
De geadresseerde maakt het pakje open op bed te midden van een man en vier kinderen die wel willen weten wat voor verrassing dit is. Een bakje thee, een reep chocolade, kaart en ‘koffie tijd overdenkingsboekje’ zitten erin. Wauw, dat is nog eens een leuke start van de dag.
Wat hebben we toch een leuke kring, en het engelenspel maakt het nog leuker! BEDANKT ENGEL!
