Fran(:en is verhuisd van de Intensive Care naar de Intern verpleegkunde, kamerlid 232. Het hals- en liesinfuus is verwijderd, zuurstof is weg en de permanente bewaking (adem, hartslag en bloeddruk) gaat eraf. Ze wordt goed in de gaten gehouden en krijgt een polsinfuus. De verwachting is dat ze nog een week in het ziekenhuis moet blijven ter observatie, pas daarna mag ze thuis verder herstellen.
Hoe ben ik eronder? Veel mensen schrikken van het mailtje dat Fr@ncien op de IC ligt. Zelf was ik niet geschrokken en vond een ziekenhuisbevalling spannender. Waarom? Misschien omdat ik de cijfers op de monitor niet begreep, de artsen rustig bleven en ik in dit soort situaties een ‘wetenschappelijke bril’ opzet, zodat het allemaal ‘interessant’ in plaats van ‘spannend’ is.
Toch was het wel behoorlijk serieus. Volgens de artsen was ze was ‘heeel erg ziek’. Een hartslag van 135 met een bloeddruk van 75/35 is niet handig. De lever die half functioneerden, shock + uitdroging + hyperventilatie waren aanwezig, maar zij en ik merkte er weinig van omdat we gewoon met elkaar konden praten. Er werd een speciale arts opgetrommeld en een dag erna kwam een verpleegkundige van de spoedeisende hulp nog even speciaal kijken hoe het ging.
De drie oudste zonen logeren nog bij mijn ouders en de jongste neem ik onder mijn hoede. S:las is door de situatie van de borstvoeding af en slaapt nu twee nachten door 😉 Franci€n moest dus noodgedwongen stoppen met borstvoeding, maar heeft het wel een jaar volgehouden. Morgenochtend ga ik weer even op bezoek en ben trots op mijn dappere vrouwtje!
