Precies negen jaar geleden traden wij in het huwelijk in Nunspeet. Ook de 28e april, hadden we nog napret… Mijn broer had samen met twee vrienden brieven in de Lindelaan verspreid dat we de mensen graag welkom wilden heten de ochtend tussen 9:00 uur en 10:30. Na de huwelijksdag (en nacht;-) wilde ik gaan douchen toen de voordeur bel ging. Er stond een onbekende buurvrouw van een paar huizen verderop met een briefje in de handen. Ze wilde graag een kopje thee met ons drinken. Aan mijn verbaasde gezicht te zien en toen ik vertelde dat we gisteren trouwden, begon er een licht te dagen. En zo kwamen er nog twee, drie mensen aan de deur.
We stonden op het punt stonden om de rommel van de dag ervoor op te ruimen en de geleende fiat 500 weg te brengen, toen de oude overbuurman ons aansprak. Hij zei dat hij net gebakjes had gekocht om dat samen met ons op te eten. Francien wilde het nog uitleggen hoe het zat en dat het een grap* was, maar ik gaf een dotje gas en lieten een verbouwereerde buurman achter. (ik hoop dat hij het ons heeft vergeven en heeft genoten van een dubbele portie gebak 😉
Een maand na ons huwelijk wandelden we door de straat toen een oudere christelijke buurman ons aansprak en het maar niets vond dat wij samenwoonden. Dit had hij begrepen naar aanleiding van het briefje. Toen we vertelden dat we inderdaad samenwoonden, maar ook getrouwd waren, veranderde hij als een blad aan de boom.
Enfin, het was een gedenkwaardige dag met veel mooie en kostbare momenten, ook de dag erna. Negen jaar geleden hadden we ons niet kunnen voorstellen dat we vier zonen zouden hebben. We zijn nog steeds erg happy met elkaar en gaan ons (aardewerken) huwelijk als gezin vieren binnenkort als het wat mooier weer is…
*Uiteraard hebben we mijn broer en vrienden op hun bruiloftsdag teruggepakt!
