Te pas en te onpas wordt het woord ‘professioneel’ er tegenwoordig bijgesleept om de indruk te wekken dat het heel wat is. Wat natuurlijk te betwijfelen valt als je je heil zoekt in dit aan inflatie onderhevige woord. Wat mij betreft behoort het tot het riool van het Nederlandse vocabulaire. Het stinkt. Er is weinig glans over van de weelde waarin het ooit baadde.
Het is de schuld van iedereen die het woord het laatste decennium heeft misbruikt. Neem het ‘professionele schoonmaakbedrijf’. Mag je van een schoonmaakbedrijf niet verwachten dat ze gewoon heel goed schoonmaken? De professionele vuilnisman bestaat ook niet. Je bent vuilnisman, punt. Daar hoort een standaard bij waar de burger op mag rekenen. Net zo goed als een advocaat aan de standaard van zijn opleiding moet voldoen.
Het woord ‘professioneel’ moet in ere worden hersteld. Er moet een verbod op komen, om de wildgroei vakkundig de kop in te drukken. Alleen mensen die over uitzonderlijke eigenschappen beschikken, mogen het nog gebruiken. Zoals een glazenwasser die zelfs in de regen geen druppels achterlaat. Een conducteur die met vertraging kan fluiten. Een heilsoldaat die zijn humeur niet in de soep laat lopen. Een ontwerper die de verbazing schetst. Een dokter die de apotheek hoofdpijn bezorgt. Een jager die het met één schot hagel eenden laat regenen. Een uitvaartbegeleider die altijd kuilen graaft voor anderen, maar er zelf nooit in valt. Een illustrator die op papier de beste is. Een kapper die je niet kaalplukt. Een notaris die scheidt zonder de erfenis van zijn vrouw met zich mee te dragen. Een predikant die het wel gezegend vindt als zijn gemeente slaapt, en vertrekt. Een spion zonder grenzen. Een boer die zijn melkput schoonmaakt met een trekker. Of een tandarts die het niet meer trekt en zijn leegte vult met een andere baan. Dat zijn professionals. Verder niemand.
Deze blog is geschreven door vriend Willem Bikker. Zijn blogteksten bevatten veel woordgrappen en komen rechtstreeks uit zijn hart. Check willembikker.nl
