Abortus, miskramen, ongeplande zwangerschappen en ongewild kinderloos. Thema’s die veel vrouwen persoonlijk aangaan en waarbij weinig ruimte is om over te praten. Thema’s die vaak doodgezwegen worden, wat ondergronds doorsmeult als een veenbrand en waar bijna geen (professionele) hulp voor is. Het is vaak onzichtbaar, weggestopt, maar ook vaak oorzaak van andere problematieken zoals stress, minderwaardigheidsgevoelens en depressiviteit.

Met name hulp voor/na abortus en miskramen is er niet. Abortus wordt vaak gezien als een oplossing. En een miskraam krijg je meestal niet voor niets… ‘Het zal vast een kindje met een handicap wezen en dan is het maar goed dat het niet geboren wordt,’ is wat men vaak hoort. Misschien is dat wel zo, maar het verdriet is er niet minder om. Bij een miskraam is het toch een mensje dat overlijdt en waarbij de ouder(s) door een rouwproces gaan.

Abortus is vaak een gevolg van een ongeplande zwangerschap en ‘het past niet in je leven’. Terwijl het antwoord op abortus, adoptie, een prima alternatief is. En als er dan wel ‘ruimte’ is, waarom het ene kind wel en het andere niet?! … Ik denk dat

Reageren