spijker op z’n kop

Gisteren had ik een beetje een dipdag. Samen met Franc:en mag ik een aantal beslissingen maken die we eigenlijk niet willen maken, maar noodgedwongen moeten, om ons leven te continueren. Het klinkt misschien heftig en vaag, maar ’t gaat over een aankoop van een tweedehands auto en douchecabine (hij zit nu vastgetaped) en de jaarlijkse belastingaangifte. Ik vind het niet prettig om daar veel tijd aan te spenderen, want daar ligt mijn hart niet, ik weet er weinig vanaf en het kost een sloot met geld.

Daarnaast heeft Franc:en de laatste weken erge last van haar rug waardoor ik dubbel zo hard loop. Ik vind het niet erg om te doen, maar soms ben je het zat en wordt je er moe van om zoveel te mogen/moeten. Ik/ wij ervaren het ook als een stukje geestelijke strijd, om me af te houden van hetgeen ik graag wil om voor GAiN aan de slag te gaan en om te zien naar mijn naasten.

Vanochtend ging de preek over geestelijke strijd. Jezus maakt zijn doel bekend en pats, een zeer goede vriend van hem (Petrus) wil em van het plan afhouden. Jezus reageert en zegt: ‘Ga weg achter Mij, satan’.

De dienst/preek deed mij goed. De uitdagingen blijven nog, maar ik kan het meer loslaten en me meer richten op het zoeken naar oplossingen. ’tWas een typisch geval van een spijker-op-z’n-kop-preek.