Elias kijkt scheel, niet altijd, maar soms. Hij beheerst zijn oogspier en kijkt dan (onder)bewust scheel. Hij weet dat hij daarmee ’the man’ is en trekt daarbij vaak een gekke bek, zodat wij in een stuip liggen van het lachen. Da’s de leuke kant.
De minder mooie kant is dat er wat aan gedaan moet worden. Via de dokter naar het ziekenhuis, om vervolgens met een brilrecept naar de opticien te gaan. De bril zou het scheelkijken moeten verminderen. Is in december geen verschil te merken, dan krijgt hij waarschijnlijk een oogoperatie om zijn oog recht te laten zetten.
Tegelijkertijd, heb ik na 3,5 jaar ook een andere bril. Allebei hebben we een blauw montuurtje.
