Gisteren was de uitgerekende datum. Ik had de hele dag vrij genomen en heb zitten wachten aan het voeteneinde van het bed, de hele dag… Nee hoor, hoewel Francien al de hele afgelopen week harde buiken en soms weeën ’s nachts heeft, heb ik heerlijk geslapen. Alleen ik merk wel dat ze een beetje op begint te raken. Dus wat nu… Ik blijf relaxt en loop een paar stapjes harder voor de kids.
Gisteren was ik trouwens op een pleintje in de buurt en nam de kids mee, zodat Francien even thuis de ruimte had. Op een gegeven moment was de bal in de bosjes geraakt. Ik wilde over een meter hoog hekje springen en over de bosjes (dat is goed voor mijn imago als coole vader, dacht ik). ‘k neem een aanloop, zet af, maar dan raakt het puntje van mijn schoen net de bovenkant van het hek. ‘k verlies mijn evenwicht, val voorover en beland pardoes half in de bosjes en half op straat… Alle kinderen lachen om die domme papa. En wat roept mijn oudste?: “Papa, kan je dat nog een keer doen?” Ach, en toen moest ik ook wel lachen, maar wel als een boer met kiespijn.
Één reactie op “uitgerekende datum”
hahaha geniaal man:)