Mijn zwager Laurens en kersverse schoonzus zijn net getrouwd. Daar hebben we ook een stunt uitgehaald door honderden ballonnen op te blazen en in alle hoeken en gaten te verstoppen in het huis. Daarnaast was de voortuin een tijdelijk oud-ijzer depot voor mededorpsgenoten waar grif gebruik van werd gemaakt. Ik heb de dvd-collectie wat door elkaar gehusseld, door dvd-schijfjes te verwisselen in de hoesjes. Als toetje stopten we kleurstofelementen in de douchekop.
Toen vijf jaar geleden mijn andere zwager trouwde zou Laurens een geit regelen. Toen puntje bij paaltje kwam bleek dat het ineens lastig werd. Nu wilden we als revanche wel twee geiten regelen bij hem in de achtertuin. Helaas was het regelen van twee geiten lastig omdat een vriend aangaf dat ze een beetje eenkennig waren. Als alternatief vonden we op marktplaats een schaap voor de slacht. Toen we dit overwogen, werd afgeraden om dieren te vervoeren in het mkz en Qkoorts tijdperk.
Als alternatief zouden we twee hanen tijdelijk te logeren brengen. De ene haan bleek erg lastig te vangen en het werd er één. Wij erheen gereden en de haan in de achtertuin gezet met voer en water. Tegen een voorbijganger zeiden we dat het alleen wat gekukel ‘s ochtends zou veroorzaken…
Later die dag kregen we een telefoontje dat het toch wat anders liep. Een oude buurman zag de haan in de tuin van de andere buurman lopen. Hij past op de tuin en vond dat hij de haan moest wegjagen. De 85-jarige man zakte in elkaar bij de tuindeur van de buurman. Een andere buurman trof de gewonde buurman aan en bracht hem en zijn vrouw naar de huisartsenpost waar de snee werd gehecht. Laten heb ik het oudere echtpaar bezocht en een bloemetje gebracht.
Maar ons probleem was dat de geleende haan weg was. Gelukkig is erachter een dierenweide met ander loslopende hanen. Zo bijzonder is een loslopende haan niet. Samen met kinderen en enkele tieners ben ik de bosjes af wezen struinen op zoek naar de haan. We zagen hem een aantal keer, maar hield zich verborgen in dicht prikkel-struikgewas.
Op een gegeven moment zagen we de haan lopen. We sloten hem in, maar ik wist niet dat hanen over 160 cm heggen of schuttingen van 180 cm konden vliegen. Tijdens het insluiten zag ik van links een haan op mijn hoofd afkomen. Gelukkig kon ik em nog net ontwijken en er hard achteraan rennen. Een dik uur later hadden we de haan nog niet te pakken. Ik gaf het op. Na een telefoontje met de haan-eigenaar werd ter plekke de haan gedoneerd aan de dierenweide waar nog meer loslopende vogels rondscharrelen.
Lees ook huwelijksstunt 1 en 3