Vandaag ben ik voor het eerst in mijn leven op trouwpakken-jacht geweest. Toen ik ging trouwen kwamen we terecht bij een winkel die Italiaanse pakken verkocht i.v.m. mijn breedte-lengte combinatie. Binnen twintig minuten stond ik toen weer buiten, geen echte jacht dus. Vandaag ging het anders. We zijn drie uur bezig geweest in een zaak voor mijn broer die gaat trouwen, en het was nog leuk ook.
Het eerst pak wat hij aan had was een soort skate-suit waarvan het kruis tussen z’n knieën hing. De maat klopte niet met wat er op de hanger stond. De tweede en derde optie waren al afgekeurd voordat hij het aantrok. Het vierde pak was mooi, maar er was nog twijfel tussen nummer vijf; het ‘paspoppenpak’. Uiteindelijk bleek pak vier toch echt de ‘M-factor’ te hebben. Wat dat is mogen de mensen zelf zien op 16 april 2010.
De dag was ook nog nuttig qua vocabulaire: Zo hebben we het gehad over een ‘plastron’ en een ‘chabot’. maar dat was veel te ‘chique de friemel’ voor onze aspirant-bruidegom.
