Vandaag heb ik nieuwe steunzolen. In de af gelopen twee en een half jaar heb ik vier paar versleten en drie steunzoolboeren, niet omdat ik zo kritisch ben hoor…
Het begon allemaal op 18 november 2007, toen ik ongetraind deel nam aan de Zandeplasloop (5 km). Ik zette een goede tijd neer 20:44 (nr. 9 van de 200 deelnemers) Ik was trots op mijn goede basisconditie. Nadat de spierpijn wegtrok, bleef ik pijn houden bij mijn linkerenkel. Een doktersbezoek leverde ‘overbelast’ op. Ik mocht rust houden. Na twee maanden ben ik weer naar de dokter geweest die me doorverwees naar de fysiotherapeut. Tevens liet ik nieuwe steunzolen maken. In het voorjaar van 2008 heb ik een aantal keer fysio gehad met ups en downs. De pijn werd minder, maar weg was het niet.
In het najaar van 2008 toch maar eens naar een andere zolenboer die beter bekend stond. Hij kwam betrouwbaar over en verstelde tot drie toe mijn zolen door er wat kurk bij te doen of af te halen. Het ging beter, maar ik had nog steeds angst voor dagenlange pijn na een kort sportmoment. Sporten deed ik dan ook zo min mogelijk in 2009. Elke avond en ochtend voelde ik de druk van mijn voet bij het naar bed toe gaan.
Mijn goede voornemen van 2010 is mijn linker enkel. Ik liep er letterlijk en figuurlijk te lang mee. Weer naar de dokter die me doorverwees naar een orthopeed in het ziekenhuis, waar ik gelijk werd doorverwezen en terecht kon bij de ‘materialenman’. Een synoniem is voor zolenboer. Drie weken later, nu dus, heb ik de nieuwe steunzolen en ben benieuwd wat het resultaat zal zijn. Ik hoop dat ik weer lekker kan gaan volleyballen. De tijd zal het leren…
